به پلو غذای زمستانی اصفهانی ها
به گزارش فقط سفر، «به پلو» یکی از غذاهای اصیل، پرطرفدار و متمایز در اصفهان است که عطر و رنگ آن خاصه در ایام سرد سال، هر ذائقه ای را تحریک می کند.
به گزارش فقط سفر به نقل از خبرگزاری ایرنا، برخلاف غذاهای سنتی شناخته شده اصفهان نظیر بریان، «بِه پُلو» خوراک بسیار سبک و مغذی به حساب می آید که نمود آداب پذیرایی و عمق احترام اصفهانی های اصیل به میهمان است.
این غذا از زمان های دور در آیین ها و محافل مختلف مردمان این دیار طبخ و سرو می شد، باآنکه امروز نام این غذای محلی در منوی رستوران ها و سُفره خانه ها به چشم نمی آید اما قدیمی ترها هنوز آنرا به یاد می آورند و در مناسبت های مختلف آنرا سر سفره می گذارند.
از آنجایی که در این خطه، میوه«بهِ» مرغوب در فصل پاییز و زمستان به وفور در دسترس می باشد، «به پلو» هم از قدیم الایام به عنوان غذای سالم و زمستانه، جایگاه خاصی در سُفره اصفهانی ها داشته است.
«به» که در فرهنگ عامه ایرانی ها به عنوان «میوه بهشتی» شُهره است، کمتر به صورت خام مصرف می شود اما پخته شده آن طعم و عطر بسیار متبوع، بافت نرم و ملین و رنگ مایل به صورتی زیبا دارد که همین خصوصیت رمز خوشمزگی غذای سنتی «به پلو» است.
مواد اصلی این غذا شامل برنج، میوه به، گوشت مرغ یا گوسفند، آلو، زعفران و ادویه های معطر مانند دارچین و زردچوبه و زیره است. این غذا طعم شیرین ملایم و کمی مَلس دارد.
عطر میوه وقتی پخته یا تفت داده شود بسیار دلنشین و با مخلوط شدنش با برنج، به یک غذای فرحبخش و دلچسب تبدیل می شود.
برای تهیه این خوراک سنتی خوشمزه ابتدا «بِه» مرغوب را می شویند و با پوست به شکل ورقه ورقه، خلال یا تکه های کوچک بُرش می زنند و با کمی روغن تفت می دهند.
در مرحله بعد در ظرف جداگانه پیاز خُرد شده را کمی سرخ می کنند و سپس تکه های گوشت مرغ یا گوسفند را به آن اضافه کرده، تفت می دهند تا تغییر رنگ دهد و با مقداری آب، نمک و فلفل، زردچوبه، دارچین و زیره سبز می پزند.
سپس تعدادی آلو به همراه زعفران به آن می افزایند و روی شعله ملایم حرارت می دهند تا ترکیب غلیظ و سس مانند تشکیل گردد.
در مرحله بعد، برنج را که در آب و نمک خیس شده می پزند و آبکش می کنند. در ادامه، کف یک قابلمه را چرب کرده، ته دیگ دلخواه را می گذارند و سپس برنج و مواد گوشتی و تکه های «میوه به» را به صورت لایه لایه می ریزند و پلو را دم می گذارند. به طور معمول از خلال بادام یا پسته هم برای تزیین آن استفاده می نمایند.
خاصیت بِه، با پختن آن همچنان حفظ می شود و این یکی از مهم ترین نکات در مورد این میوه است. همچون خواص بِه پخته شده بر مبنای یافته های طب سنتی، کمک به رفع مشکلات گوارشی، کاهش عفونت های ریوی و واکنش های آلرژیک، تقویت قلب، معده و حافظه است.
پژوهش های علمی نشان داده است که این میوه سرشار از ویتامین ها، ریزمغذی ها، مواد معدنی و همینطور غنی از «فنولیک» است که در طب سنتی و مدرن برای تولید داروهای ضد آنفلوانزا از آن استفاده می شود.
میوه مورد نظر، ضدویروس و سرشار از آنتی اکسیدان است که در مبارزه و جلوگیری از سرماخوردگی و عوامل بیماری زا با منشاء ویروس بسیار مفید می باشد ازاین رو میتوان از آن به عنوان یک میوه مناسب فصل سرما یاد کرد.
میوه بِه معروف به «سیب طلایی»؛ از خانواده رُز بوده و معطر و دارای گُل است. بِهِ رسیده شبیه گلابی و رنگ آن زردِ طلایی است. این میوه در مرکز خود چند هسته دارد که آنها هم دارای خواص بسیاریست. دانه های آن برای درمان سُرفه های شدید استفاده می شود. دم کرده دانه های بِه می تواند در بهبود بیماری هایی همچون ذات الریه و گلو درد بسیار موثر باشد. سطح این میوه کُرک مانند و عطر منحصر به فردی بین میوه های مشابه دارد.
به روایت اسناد تاریخی، ایرانیان روش طبخ بیشتر از ۴۰ نوع «پُلو» را می دانند و محققان، پُلو را کشف مهم آشپزان ایرانی توصیف می کنند و اعتقاد دارند که هیچ کجا آنرا بخوبی ایرانی ها درست نمی کنند.
به گفته تاریخ نگاران، ایرانی ها، سبزی، تره بار و حبوبات را که در مقایسه با گوشت، مرغ و ماهی مواد ارزانی به شمار می آیند، با افزودن به برنج، به صورت پلو درمی آوردند که احتیاجی به خورش جداگانه ندارد و مثل آن است که خورش را با آن مخلوط کرده باشند.«بِه پُلو» هم یکی از پلوهای ایرانی بر پایه میوه است.
در دوره هایی از تاریخ که برنج غذای مخصوص قشر مرفه و ضیافت های خاص بود، ایرانیان به جای این که بگویند «می رویم مهمانی»، اصطلاحاً می گفتند «می رویم پلوخوری»؛ و این گونه هنر آشپزی آنها با طبخ پلوهای متنوع زبانزد شد.
مصرف برنج در شهر های بزرگ ایران از دهه ۴۰ شمسی فراگیر شد و تا امروز جزو خوراک های مورد علاقه ایرانی ها است.
به گزارش فقط سفر به نقل از خبرگزاری ایرنا، اصفهان در کنار برخورداری از جاذبه های تاریخی و فرهنگی، تنوع شگفت آمیز از طعم و رنگ و رایحه غذاهای سنتی است که این دیار را به یکی از استانهای مهم کشور در قسمت «گردشگری غذا» تبدیل نموده است.
تاکنون حدود ۵۰۰ گونه غذای سنتی در اصفهان شناسایی و ۱۹ غذا و ۱۲ مهارت پخت غذای این استان در لیست میراث ناملموس کشور ثبت شده است.
شهر اصفهان علاوه بر ابنیه تاریخی و آثار تاریخی و دستاوردها و میراث فرهنگی ملموس و ناملموس و علاوه بر داشتن صنایع دستی معروف که این شهر را به عنوان «شهر خلاق یونسکو» شناسانده، از تنوع در خوراک، هنر آشپزی، شیرینی پزی و نحوه سرو و مصرف منحصربه فردی هم برخوردار می باشد.
بریان(بریون)، آش اوماج، کاله جوش، اشکنه، حلیم بادمجان، قیمه ریزه نخودچی، گوشت و لوبیا(یخنی لوبیا)، گوشت و عدس، نخودآب، خوراک سرگنجشکی (کله گنجشکی)، ماش و قُمری، کوفته شوید باقالی، یخمه ترُش، تاس کباب اصفهانی، کباب مشتی یا کباب زردک اصفهان، شله بریون، زیره اصفهانی، خورش مرغ و آلوچه، خورش ماست، کاچی هفت دخترون (بی بی حور)، گز، پولکی، دوغ و گوشفیل از معروفترین غذاها و خوراک های سنتی اصفهان است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب