دگرگونی مطالعات میراث انسانی در آسیا با کشف ادوات باستانی ابزارسازی در چین
به گزارش فقط سفر، باستان شناسان در جنوب غرب چین نشانه هایی از یک شیوه ابزارسازی یافته اند که پیشتر تنها در اروپا دیده شده بود؛ کشفی که نگرش به تاریخ فرهنگی انسان های اولیه در آسیا را دگرگون می کند.
به گزارش فقط سفر به نقل از خبرگزاری ایرنا از پایگاه خبری knowridge، کشف ابزارهایی با قدمت بین ۵۰ تا ۶۰ هزار سال در جنوب غرب چین، درک دیرینه دانشمندان از انسان های باستانی در شرق آسیا را زیر و رو کرده است.
پژوهشگران دانشگاه واشنگتن در محوطه ای باستانی به نام «لونگ تان» در چین، مجموعه ای کامل از ابزارهای سنگی را یافته اند که با روشی معروف به «فناوری کینا» ساخته شده اند؛ روشی که تابحال تنها در اروپا شناخته شده بود.
این اولین دفعه است که این نوع خاص از ابزارسازی در شرق آسیا شناسایی می شود. یافته مورد اشاره در تاریخ ۳۱ مارس (یازدهم فروردین) در نشریه آکادمی ملی علوم(Proceedings of the National Academy of Sciences) انتشار یافته است.
به گفته بن مارویک، استاد دانشگاه و یکی از نویسندگان مقاله، این کشف، دیدگاهی قدیمی را که شرق آسیا را منطقه ای با کمترین دگرگونی های فرهنگی و فناورانه در دوران پارینه سنگی میانه می دانست، به چالش می کشد.
دوران پارینه سنگی میانه –که از حدود ۳۰۰ هزار تا ۴۰ هزار سال قبل از میلاد ادامه داشت– دوره ای سرنوشت ساز در روند تکامل انسان به حساب می آید. در این دوره، انسان های مدرن در آفریقا پدیدار شدند و در اروپا و قسمتهایی از آسیا هم گونه هایی مانند نئاندرتال ها و دنیسوواها می زیستند. شرق آسیا اما همواره منطقه ای معرفی می شد که در آن، نوآوری ها کندتر شکل گرفته اند. این کشف تازه این باور را زیر سؤال برده است.
در میان ابزارهای یافته شده، خراش دهنده های ضخیم و تیزی دیده می شود که برای تراش و شکل گیری چوب، استخوان یا شاخ جانوران به کار می رفته اند. آثار فرسایش و تیز شدن باردیگر روی این ابزارها نشان داده است که بارها از آنها استفاده شده است. کنار آنها هم تراشه های سنگی و بقایای ساخت ابزار دیده می شود.
اکنون پرسش بزرگ اینست که این فناوری چگونه از اروپا به چین رسیده است؟ آیا گروه هایی از مردم این شیوه را از غرب به شرق آورده اند یا گروههای مختلف انسانی به صورت مستقل به آن دست یافته اند؟ یافتن لایه های ابزارسازی قدیمی تر در زیر ابزارهای کنونی می تواند پاسخ این پرسش را روشن کند.
مارویک همینطور اشاره کرده که امروزه باستان شناسان چینی شناخت بهتری از شیوه های پژوهش جهانی دارند، امری که باعث شناسایی دقیق تر یافته های خاص شده است. از طرفی، روند جستجوهای باستانی هم شتاب گرفته و این امکان را فراهم نموده تا کشف هایی کمیاب تر از دل خاک بیرون آیند.
یکی از اهداف مهم آینده، یافتن بقایای انسانی در این محوطه است؛ موضوعی که می تواند نشان دهد این ابزارها به چه کسانی تعلق داشته است: انسان های مدرن، دنیسوواها یا شاید گونه ای ناشناخته از نیاکان بشر.
به گفته مارویک، این کشف نه تنها شناخت ما از تاریخ کهن شرق آسیا را دگرگون می کند، بلکه پنجره ای تازه به روی اسرار ناشناخته میراث انسانی در جهان می گشاید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب