رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری اعلام کرد که طبق بررسی های اولیه، ممکن است معادن گمشده هخامنشی در دامنه های کبیرکوه آبدانان کشف شده باشد.
به گزارش فقط سفر به نقل از مهر، محمد ابراهیم زارعی، رییس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، امروز جمعه ۲۲ فروردین ماه ۱۴۰۴ در مسافرت خود به شهرستان آبدانان در استان ایلام برای نظارت بر جستجوهای باستان شناسی، از احتمال کشف معادن هخامنشی در این منطقه آگاهی داد. زارعی با اعلان اینکه این معادن به عنوان منبع اصلی تامین سنگ های مورد استفاده در ساخت کاخ داریوش بزرگ در شهر باستانی شوش مطرح شده اند، در صورت قطعیت این موضوع، این کشف را یکی از مهم ترین اکتشافات دیرینه شناسی در خاورمیانه در سالیان اخیر مطرح کرد. وی ادامه داد: این فرضیه منحصربه فرد، اولین بار توسط محمد حیدری، معلم آبدانانی، عنوان شد و با ارزیابی اولیه لقمان احمدزاده شوهانی، عتیقه شناس پایگاه میراث جهانی شوش، همراه شد. این یافته بوسیله تلفیق بررسی های میدانی، داده های ماهواره ای و مطالعات زمین شناسی ممکن شده است. بر این اساس، تیم پژوهشی تحت نظر پژوهشکده دیرینه شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری موفق به شناسایی ساختار و بقایای معدن کاری عظیم هخامنشی، ابزارهای برش سنگ، شواهد استخراج و مقادیر شایان توجهی از سنگ آهن در کنار سنگ های آهکی شدند؛ سنگ آهنی که احیانا در ساخت بست های فلزی در معماری سنگی هخامنشی به کار می رفته است. رییس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با اشاره به کتیبه یادبود بنیاد کاخ آپادانا در شوش، گفت: داریوش بزرگ در این کتیبه به محل تامین سنگ های استفاده شده در این کاخ با نام «ابیرادوش» اشاره نموده است، اما محل دقیق این معدن تا حالا ناشناخته مانده بود. کشف معادن در دامنه های کبیرکوه در آبدانان می تواند این معمای تاریخی دوهزارساله را حل کند. زارعی با اعلان اینکه این کشف نه فقط پنجره ای نو به فرایندهای ساخت و تامین مصالح در امپراطوری هخامنشی می گشاید، بلکه می تواند به بازبینی در شبکه های حمل و نقل، مدیریت منابع و فناوری های سنگ تراشی دوران باستان کمک نماید، اضافه کرد: مسیر احتمالی حمل و نقل این سنگ ها از آبدانان به شوش، تلفیقی از جاده های کوهستانی و مسیرهای آبی بوسیله رودخانه کرخه بوده است. فاصله این معادن تا شوش حدود ۱۵۰ کیلومتر برآورد می شود. وی ابراز امیدواری کرد که این کشف و پژوهش های پیوست آن، نه فقط قدمی بزرگ در درک معماری و فناوری ساخت در عصر هخامنشی است، بلکه می تواند مبنایی برای ثبت جهانی این معادن در لیست میراث جهانی یونسکو و توسعه پایدار گردشگری علمی و فرهنگی در منطقه زاگرس میانی باشد. زارعی در آخر اضافه کرد: این کشف، در صورت تأیید غائی ارتباط با «ابیرادوش»، می تواند معادل کشف معدن مرمر در آتن برای ساخت پارتنون در تاریخ معماری جهان باشد.