جرم انتقال كرونا در مسافرت چیست؟
تا کنون از خودتان پرسیده اید جرم انتقال کرونا در مسافرت چیست؟
به گزارش فقط سفر به نقل از ایسنا، «سفر» سفارش نشده ترین فعل در وضع حاضر است و محدودیت های در رابطه با آن، با وجود ۱۹۸ شهر قرمز در کشور هنوز برداشته نشده است. با این وجود، تبلیغ سفرهای گروهی انجام می شود، خصوصاً با فرارسیدن فصل بهار و نزدیک شدن تعطیلات عید فطر. اما اگر بدون توجه به سفارش ها سفر رفتید و به کرونا مبتلا شدید و یا عامل انتقال این ویروس به دیگران بودید، چه مسؤولیت شهروندی و حقوقی متوجه شما و همراهان تان است؟
وزارت بهداشت و ستاد ملی مقابله با کرونا همچنان بر سفر نرفتن تاکید دارند و هم اینک تردد جاده ای بین ۱۹۸ شهر قرمز و ۱۵۷ شهر نارنجی مشمول جریمه است. با این وجود، اگر ضرورتی برای سفر بود و یا با گروه و تور مسافرت رفتید حتما نکات بهداشتی را رعایت کنید. تاکید می شود بعد از سفر، ۱۴ روز از تماس و ارتباط با دیگران خودداری شود. اگر فکر می کنید با فرد مبتلا به کووید-۱۹ تماس داشته اید، سفرهای بعدی را عقب بیندازید. حتی اگر بدون نشانه باشید، ممکنست ویروس را در جریان سفر به دیگر افراد منتقل کنید. آمارهای وزارت بهداشت نشان میدهد ۵۱ هزار نفر از افراد کرونا مثبت، بدون توجه به شرایط، کیلومترها از شهر خود دور شده اند. ایرج حریرچی گفته ۲۱ درصد این افراد فقط در فروردین ماه قرنطینه را شکسته و سفر رفته اند.
وزارت بهداشت قبلا از جریمه افرادی که قرنطینه کرونا را شکسته اند، آگاهی داده بود. حریرچی حالا گفته در طرح قبل با وجود تعیین ۲۰۰ هزار تومان جریمه برای متخلفان، اما برخی افراد محدودیت ها را رعایت نکردند. مشخص شد این میزان بازدارنده نبوده است. بدین سبب در کمیته امنیتی - اجتماعی وزارت کشور قرار شد وزارت بهداشت موارد تخلف را اعلام نماید و نیروی انتظامی ناظر بر رعایت آنها باشد و اعمال قانون کند.
سوای برخوردهای قانونی که ستاد ملی کرونا برای شکستن قرنطینه تعیین می کند و به نظر می آید با امکان شناسایی و ردیابی این افراد، امکان جریمه و کنترل آنها را دارد، در قانون نیز نادیده گرفتن محدودیت ها و نکات بهداشتی در صورت انتقال این بیماری به دیگران و خطرآفرین شدن آن، رفتاری «مجرمانه» شناخته می شود و مصادیق و مواد قانونی مرتبط برای آن وجود دارد.
منطبق با نظر کارشناسان حقوق جزا و جرم شناسی، چنان چه بدون رعایت موازین بهداشتی و پروتکلهای مربوطه همچون لزوم قرنطینه و قطع ارتباطات فیزیکی و تماسی با دیگران، خودرا در معرض عموم قرار دهید و از این طریق موجب آلودگی دیگران و انتشار ویروس شوید و بر اثر آن، فرد یا افرادی فوت کنند، حسب مورد مشمول یکی از بندهای (الف)، (ب)، (پ) و (ت) ماده ۲۹۱ شده و قتل عمد به حساب می آید. مواد ۴۹۲ و ۴۹۳ قانون مجازات اسلامی مصوب سال ۱۳۹۲ نیز بر مسؤولیت کیفری چنین فردی صحه می گذارد.
در ماده ۲۹۱ قانون مجازات اسلامی، جنایت در موارد زیر «شبه عمدی» محسوب می شود:
الف- هرگاه مرتکب نسبت به مجنیٌ مقابل قصد رفتاری را داشته، لکن قصد جنایت واقع شده یا نظیر آنرا نداشته باشد و از مواردی که مشمول تعریف جنایات عمدی می شود، نباشد.
ب- هرگاه مرتکب، جهل به موضوع داشته باشد مانند آن که جنایتی را با اعتقاد به این که موضوع رفتار وی شیء یا حیوان و یا افراد مشمول ماده(۳۰۲) این قانون است به مجنیٌ مقابل وارد کند، سپس خلاف آن معلوم شود.
پ- هرگاه جنایت به جهت تقصیر مرتکب واقع شود، مشروط بر این که جنایت واقع شده یا نظیر آن مشمول تعریف جنایت عمدی نباشد.
ماده ۴۹۲ این قانون نیز تعیین می کند «جنایت در صورتی سبب قصاص یا دیه است که نتیجه حاصله مستند به رفتار مرتکب باشد، شامل آن که به نحوه مباشرت یا به تسبیب یا به اجتماع آنها صورت گیرد.»
در ماده ۴۹۳ قانون مجازات اسلامی نیز آمده که «وجود فاصله زمانی، میان رفتار مرتکب و نتیجه ناشی از آن، مانع از تحقق جنایت نیست. مانند فوت ناشی از انتقال عامل بیماری کشنده، که حسب مورد سبب قصاص و یا دیه است. حکم این ماده و ماده ۴۹۲ این قانون در مورد کلیه جرایم جاری است.
ماده ۲۲ قانون طرز جلوگیری از بیماریهای آمیزشی و بیماریهای واگیردار مصوب سال ۱۳۲۰ مجلس شورای ملی نیز مقرر کرده «اشخاصی که مانع اجرای مقررات بهداشتی یا در اثر غفلت، موجب انتشار یکی از بیماریهای واگیردار می شوند، به هشت روز تا دو ماه حبس تادیبی و پرداخت جریمه نقدی به یکی از این دو کیفر محکوم می شوند.»
در ماده ۶۸۸ بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۵ نیز مقرر شده است «هر اقدامی که تهدید مقابل بهداشت عمومی شناخته شود از قبیل آلوده کردن آب شرب یا توزیع آب شرب آلوده، دفع غیربهداشتی فضولات انسانی و دامی و مواد زاید، ریختن مواد مسموم کننده در رودخانه ها، زباله در خیابان ها و کشتار بدون مجوز دام، استفاده بدون مجوز فاضلاب خام یا پساب تصفیه خانه های فاضلاب برای مصارف کشاورزی ممنوعست و مرتکبان چنان چه طبق قوانین خاص مشمول مجازات شدیدتری نباشند، به حبس تا یک سال محکوم خواهند شد.» در تبصره یک ماده ۶۸۸ (اصلاحی مصوب سال ۱۳۷۶) نیز مقرر شده است که تشخیص اقدام مقابل بهداشت عمومی به عهده وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی است.
با علم به وجود این قوانین، در صورت سفر و مشاهده فرد مشکوک در میان گردشگران برای پیش گیری از انتقال احتمالی آلودگی به دیگران، بهتر است بوسیله سامانه تلفنی بهداشت به شماره های ۱۹۰ (ستاد فوریت های سلامت محیط و کار) و ۴۰۳۰ (سامانه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی برای پاسخگویی به سئوالات مردم درباب ویروس کرونا) راهنمایی لازم دریافت شود.
همین طور طبق دستورالعمل وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی که اواخر سال ۹۸ ابلاغ گردیده تامین بهداشت مسافر با متولی و میزبان بوده، به ویژه آن که مدام در تبلیغ ها پیامِ «اجرای سفر با رعایت کلیه پروتکلهای بهداشتی» مشاهده می شود. در این دستورالعمل معین شده است: وظیفه تامین اقلام بهداشتی مورد نیاز برای حفاظت فردی و بهداشتی کارکنان و گردشگران شامل انواع دستکش یکبار مصرف، انواع ماسک، شیلد محافظ، محلول ضدعفونی دست و سطوح در واحدهای اقامتی به عهده مدیر واحد، در پایانه ها، راه آهن و فرودگاه فقط برای کارکنان به عهده مدیران این مراکز است.
تمام پرسنل شاغل در تاسیسات گردشگری نیز برای حفاظت فردی موظفند هنگام کار از ماسک، دستکش و لباس کار تمیز استفاده کنند و برمبنای نوع شغل و لزوم نزدیکی به گردشگران، مانند خانه دار هتل ها، استفاده از شیلد محافظ هم سفارش می شود. افرادی که در واحدهای اداری و مالی و امثالهم مشغول هستند به شرط وجود فاصله مناسب بین کارکنان و ارباب رجوع از انجام این عمل مستثنی هستند. پرسنل واحدهای دارای ارتباط مستقیم با گردشگران هم موظفند پیش از خروج از محل کار دوش بگیرند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب