لحظه تحویل سال در آغوش حرمی كه همیشه باز است
به گزارش فقط سفر قم مردم قم امروز برای نخستین بار شاید در طول 1400 سال پشت درب های حرمی ایستادند و دعا كردند كه سخت آنها را در آغوش كشید.
عامروز در لحظه تحویل سال حس و حال عجیبی بر همه مردم قم مستولی بود. اولین باری بود كه آنها نمی توانستند دل گویه های عاشقی و نجوای خالصانه شان را در حرم و با دختر موسی بن جعفر(س) در بین بگذارند. آن هم امسالی كه روز اول سال شان با روز شهادت باب الحوائج دنیا و آخرت شان یكی شده بود.
هر ساله سفره دلشان را آخر سالی در صحن حرم پهن می كردند و با چشمانی پر از اشك شوق و قلبی لرزان از عظمت و ابهت این حرم در آغوش امنی جای می گرفتند كه سالها آنها را در پناه خود مثل مادری مهربان جای داده بود.
اما 98 و امان از 98. روزی كه این موجود نادیده و مهلت به جان این رابطه افتاد و نفس مردم را نشانه گرفت و قلب ها را از شمارش انداخت تصمیمی سخت پشت دربهای بسته گرفته شد و آن هم بستن حرم هایی بود كه تنها مامن مردم در 1400 سال قبل بودند.
مردم قم همیشه به رسم دیرین در لحظه تحویل سال، بساط عاشقی و شیدایی خویش را در پای این حرم پهن می كردند و دست های لرزان و دعا گوی خویش را با دست های پرمحبت بانوی بالانشین خود گره می زدند و از خدا می خواستند كه عمری سالم و صحیح و پر روزی داشته و عمری خادم و كنیز و زائر و خانه زاد این حرم امن باشند.
استاندار قم روز گذشته اظهار داشت كه تصمیم بستن دربهای حرم از سخت ترین تصمیماتی بود در دوران مدیریتش گرفته بود ولی چه می شد كرد، تعطیلات در پیش بود و هزاران نفر به سمت قم می آمدند و اگر حرم و جمكران باز بود و مثل سال قبل كه 3میلیون نفر برای نیمه شعبان به قم می آمد و با پیش فرض كاهش سفرهای بین شهری اگر این آمار به یك سوم هم می رسید بازهم فاجعه ای رخ می داد كه كنترلش از دست همه خارج بود.
علی عبداللهی از خادمان حرم می گوید: سال جاری سال بسیار سختی بود. دو ماه پیش هیچ كسی باور نمی كرد كه سال جاری لحظه تحویل سال را این گونه در غربت خانه های مان بنشینیم و دست های مان تا این حد از ضریحش دور باشد!
وی اضافه كرد: امیدوارم كه خداوند به حق باب الحوائج به علت صبری كه این مردم در سالهای اخیر در مقابل حوادث و بلای طبیعی و غیر طبیعی داشتند سال جاری را سال آخر همه دردها و رنج ها قرار دهد.
مادرم هم در كنار سفره هفت سین دلش برای حرم تنگ شده بود. سال جاری عقده وانشده ای داشت كه قبل از تحویل سال با گریه و هق و هق و سر به گریبان بردن باز شد. او می اظهار داشت كه هیچگاه چنین روزی را باور نمی كرد كه لحظه تحویل سال در حرم نباشد. در حرمی نباشد كه برای ما قمی ها و ایرانیان امن ترین جای دنیا بود.
مادرم می گوید كه سال جاری برای نخستین سالی است كه از حرم دور شده ایم ولی حضرت كریمه(س) هیچگاه درب خانه اش را به روی ما نمی بندند و سال جاری حتی بیشتر حضورش را در سفره كوچك ولی با صفای مان حس می نماییم. من مطمن هستم كه روح بزرگ حضرت امروز خودش وارد دل ها و خانه های مردم شد و برای همه دعاهای مان آمین گفت.
من هم برای تو می نویسم. برای تو كه همیشه برای مان اقیانوس آرامش بودی، هستی و خواهی بود. برای حرمی می نویسم كه امروز درهایش بیشتر از پیش به روی مان باز است. درهای حرمت هیچگاه بسته نیست بانو جان. چون این مردم با شما انس گرفتند و هیچ روزی نیست كه بی شما آغاز و بی شما به پایان برسد.
خداراشكر هرجا كه كار داریم از بامداد كه از خانه بیداری می شویم یك جوری از مقابل حرمت می گذریم و بامداد مان را با سلام به تو آغاز می نماییم. خدا را شكر كه تو را داریم در این آشفته بازار مكاره دنیا تو را داریم كه دلمان به یك گوشه نشینی و نگاه در نگاهی كه غل و غشی در آن نیست خوش باشد. حتی امروز كه به ظاهر نمی توانیم در حریم بهشتی ات جاخوش نماییم.
امروز خیلی از مردم قم به جهت اینكه این حسرت را برای همیشه به دل نگذارند با ماشین هم كه شده خودشان را یك جوری به مقابل حرمت در خیابان های مجاور رسانده و از همان دور دست ارادت بر سینه گذاشتند و های های از غربت این روزها پیش مادرشان گریستند. این روزها را با داروی شفابخش نگاهت می گذرانیم. این روزها را با تو تمام می نماییم. با همین دلخوشی های كودكانه از زمستان سرد این روزها می گذریم و بهار را با تو به تماشای سبزنویس های روزگار می نشینیم.
همسایه امروز و فردا و همیشه سایه ات به سرم مستدام باد. با عشق.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب